Moorsel verliezend finalist in Vielsalm
Voor de zesde keer op zeven jaar tijd mag FCM een weekendje lang loos gaan in Vielsalm, ons favoriete Ardennendorp. En blijkbaar zien veel spelers dat wel zitten: met 18 aanwezigen is er een recordopkomst. Iemand Robin trouwens gezien?
Nochtans is in den eersten otto vertrekkers (Lange, Meuli, Tjef en Stone) iedereen een bekke ziek of moe of nog meurg. Vooral bij dat laatste gevoel zat daar een zeker communiefeest voor iets tussen. Bij de eerste traditionele tussenstop in de friture van Baraque Fraiture worden er zelfs cola's besteld bij de fritten. Ongeziene taferelen. Na een snel buvette-bezoekje, gaat het richting ons verblijf. Maar wel nog even passeren in 'Le Rumeur' dat het café van 't weekend zal worden. Blijkt dat er straks een feestje 'Années Nonantes' plaatsvindt. Da belooft.
Ondertussen zijn de meeste spelers aangekomen en rijden we richting huisje waar er slechts 12 bedden zijn. Het levert een aantal sprintjes op om als eerste boven te zijn en een bed te bemachtigen. Stas en Leul zijn bij de verliezers.
De buvette is ondertussen al dicht. L'Escale wordt blitzbezocht, en daarna is het tijd voor 'Années nonantes' waar we van de gansen avond geen bekend nineties-nummer horen. In Walloni¨e moeten ze dat decennium toch anders beleefd hebben. Peu import, want de boite zit stampes vol. Wijle kunnen er nog just bij. Dat mag allemaal de pret niet drukken. Het is er zelfs zo plezant dat de Carre en de Gette hun koppen tegen mekaar slaan. Of toch zoiets. En wanneer Christophe in 't laat achter een flikkencombi komt te staan, zet hij het letterlijk op een lopen. Als iedereen thuis geraakt is, daalt de rust neder. Enkel op Be TV zijn een gekartelde man en vrouw in beeld...
Op dan naar zaterdag, op naar de sport. Serki is, als net toegekomene, de enige frisse speler. Van Robin nog altijd geen spoor. Omdat we pas om 11u moeten beginnen sjotten, gebeurt er iets ongebruikelijks: we winnen de eerste match, van K¨oln met 1-0. Maar daarna transformeren we helaas wel in Lokeren met een 0-0 tegen Fourons (dat de vuilste ploeg van het toernooi blijkt te zijn), een 2-2 tegen Kessel-Lo (waarbij Serki duidelijk met d'ander is na een heel slechte snel genomen vrijtrap) en een 0-0 tegen Mediamakers (waarbij Lange zijne kop intrekt op voorzet van Stijn. Zijn argument dat de bal achter hem is gegeven, doet niet terzake, de loopsnelheid van de Lange kennende).
Gelukkig verslaan we op het einde nog ouwe getrouwe Neerlands Hoop met 2-0. Genoeg punten dus om de finale te spelen tegen... Kessel-Lo. In afwachting van die finale enkele opmerkelijke conclusies: 1. We hebben tijdens dit toernooi Teuvo nog nooit zo actief gezien op een veld. Hij heeft zelfs op de lat gesjot. 2. Onze K¨olnse vrienden worden aangemoedigd met leuzes als 'tischtennis', 'tischbier', 'de tischen van drie' en 'de tisch van Mendeljev' (mah nee Chelle, da klopt ni). Ook Stijn Vercarre doet een poging en stamelt 'Ik drink onder tisch', maar ja, de Kleine... il n'est pas! 4. Het is uitkijken naar de eerste coup de nid.
In de finale speelt Christophe een wereldmatch, maar hij, noch de andere FCM'ers kunnen verhinderen dat Kessel-Lo twee keer scoort. De Leuvenaars winnen dus opnieuw het toernooi. Dit jaar deden ze dat op een dieet van meloen, druiven en lange vingers. Daar kunnen mazouten, pinten en droge broodjes met droge worsten uiteraard niet tegenop.
We krijgen geen beker uit 1941, maar wel een nieuwe, samen met een steen uit de Vielsalmse grond getrokken (een streekproduct, zeker?). Nadat de buikjes rond zijn vanwege de barbecue, vindt Carlos nog een spelleke uit met een euromunt en vier glazen. Daarin blijkt Chelle het slechtst te zitten en schiet Gette den hoofdvogel af. Even later zien we de KV verliezen van Genk wat gevierd/betreurd wordt met spaghetti en een bord bouletten.
De laatste Mohicanen keren terug naar ons huis, enkele dapperen stappen nogmaals 'Le Rumeur' binnen. Al wordt er eerst gebruik gemaakt van het openbaar toilet aan den overkant van 't straat. Da we die nu pas ontdekken! En tiens, de Carlos is plots precies scheel. Of had 'em dat al gezegd?
De nervositeit van Meuli verbreekt de stilte zondagmorgen. Hij begint zelfs koffie te zetten en den afwas te doen. Hoog tijd dus om op te staan en wederom te keren. De vrouw van den eigenaar probeert ons nog iets langer daar te houden wanneer ze in peignoir voor haar deur staat, maar assez is genoeg. En dus rijden we terug naar onze levens in Vlaanderen. Na alweer een schitterend weekend in Vielsalm! (SV)
Enkele sfeerbeelden:
